Kartallar Leş Yer Mi? Vahşi Doğa ve Sosyal Hayatın Sırları
Hayatımda pek çok soru var, bazıları ciddi, bazıları ise… iyi, hadi daha ne diyeyim, absürt. Mesela bir gün bir arkadaşım, hiç beklemediğim bir anda “Kartallar leş yer mi?” diye sordu. Bunu gerçekten ciddi bir şekilde sordu, öyle bir an geldi ki, beynim aniden “Dur, bu önemli bir soru olabilir” moduna geçti. Yani, kartallar… leş yer mi? Hadi gelin, biraz eğlenceli bir şekilde bu soruya dalalım. Hem belki de bir ders çıkarırız, kim bilir?
Kartalların Yüksekten Uçma Keyfi, Leş Yeme Krizi
Kartallar, doğanın en prestijli avcılarından biri olarak bilinir. Öyle “uçan yelkenli” gibi falan da değiller. İsimlerinin taşıdığı o “kartal” havasını sonuna kadar hak ederler. Yüksekten süzülen, geniş alanları görebilen ve çarpıcı bir hızla yere dalan bu kuşların hayatı, genellikle diğer hayvanları avlamakla geçer. Yani, bildiğiniz aslanlar gibi “krallık kurmak” derdindeler. Ama bir sorum var: Gerçekten leş yerler mi?
Biraz araştırdım, kartallar genelde leşle pek ilgilenmezler. Onlar, yükseklerde süzülen, avını aniden yakalayan kâğıt gibi keskin kuşlar. Ama tabii, tabiatta her şey beklenmedik şekilde gelişir, ne de olsa kartallar da bazen “Bunu da yaparım, sıkıntı yok” diyebilirler. Çoğu zaman tembellik yapmazlar; ama doğanın kuralları işlerken, o ‘bazen’ her şeyi değiştirebilir.
Örneğin, bir gün sabah kahvemi içerken düşündüm: “Hadi ya, kartallar, leş mi yer?” Tabii ki hayvanları tanımadığım için çok bir cevaba ulaşamadım ama bir yanda hep bu soru takılı kaldı. Belki kartallar, “Tamam, bugün av bulamadık, hadi bari şuradaki aslanın bıraktığı kalıntıyı yerim” diyebilirler. O yüzden, evet, belki bazen kartallar da leş yer, bilemiyorum. Doğada her şey mümkün.
“Ya Leş Yedilerse?” – Gerçekten Merak Ettim
Bir arkadaşım, sosyal medyada sürekli araştırma yapıp absürt teoriler üreten biri. Her şeyin üstüne ciddi ciddi yorumlar yapar. “Ya kartallar leş yer mi?” sorusunu ona sormamla birlikte hemen ciddiyetle şöyle dedi:
“Ya bence yeri gelince yerler. Kartallar da insan gibi bazen ‘Ehh, ben de biraz şunu yiyeceğim’ demiştir.”
Bu tip insanları, yani her durumda mantıklı düşünmeye çalışanları çok severim, ama burada biraz içimi dökmeden edemedim. “Ama ya kartallar, o kadar gururlu ve prestijli kuşlar. Yani, leş yediğini bilmek çok fena olur değil mi? Hani, Instagram’da paylaştıklarında ‘Kartal Leş Yiyor’ diye biri yazarsa, ne olur?”
O an arkadaşım ciddi bir şekilde “Ya sen, kartalları şımartıyorsun. Sonuçta doğada her şey geçici ve işler bazen beklenmedik şekilde gelişir” dedi. Ben de düşündüm: Belki de haklıydı. Kim bilir, doğa bu konuda pek de romantik değildir.
Sosyal Hayatta Kartallar Gibi Olmak: Fakat Leş Yeme Durumu
Şimdi, bunu biraz da günlük hayata bağlayalım. Kartallar leş yerse, belki de hayatta bazen “en prestijli insan bile zaman zaman bazı şeylerden ödün vermek zorunda kalır” gibi bir ders çıkarmamız gerekiyor. Yani, insanlar da zaman zaman konfor alanlarından çıkıp, zaman zaman “şu leşi de yemem lazım” diyebiliyorlar.
Mesela ben, bazen kafamda kartallar gibi özgürce uçmak isterken, hayatın bana sunduğu küçük leşlerle ilgilenmek zorunda kalabiliyorum. İş, ders, yapılacaklar listesi, arkadaş ortamındaki küçük gerginlikler… Bunlar tam olarak kartalların görmezden geldiği türden şeylerdir. Yani kartal olmanın yükü var.
Bu konuda biraz iç sesime kulak veriyorum: “Ya birader, sen kartallar gibi yüksekte süzülen bir hayvan olamazsın. Ama sen de kartallar gibi, hayatta bazen bazı şeyleri kabul edip geçebilirsin. Kimse mükemmel değil!”
Kartalların Haysiyetini Korumak: Ama Leş Meselesi…
Sonuç olarak, kartalların leş yer mi sorusunun, sadece bir biyolojik soru olmaktan çok daha fazlası olduğunu düşünüyorum. Bunu hayatımıza nasıl uyarlayacağımız önemli. Bu kadar yüksekte süzülen, her zaman prestijli ve onurlu duran bir varlık, bazen tüylerinin kirlenmesi gerektiğinde ne yapar? Belki de günün sonunda kartallar da leş yer, hayatta kalmak için her şeyi yapmak zorundadırlar.
Peki ya biz insanlar? Hayatımıza her şey mükemmel bir şekilde devam ederken, bazen öyle ufak tefek leşleri, yani ufak sorunları ya da bazen moral bozan durumları kabul etmek zorunda kaldığımızda, “Ya ben neden burada bir kartal gibi süzülüp gitmiyorum?” diye sorabiliriz. Ama belki de hayat bu; zaman zaman o “leşi” de yemeli, sonra kafanı kaldırıp tekrar uçmak için güç bulmalısın.
Kartallar leş yer mi? Belki. Ama belki de biz, kartalları ve onları imajlarına uydurduğumuz o asla leş yiyen prestijli hayvan imajını biraz daha az idealize etsek, dünyada daha rahat hareket edebiliriz. Ne de olsa, kartallar bazen çok daha insani olabiliyor.